کاش می شد لحظه ای پرواز کرد
حرفهای تازه را آغاز کرد
کاش می شد خالی از تشویش بود
برگ سبزی ، تحفه ی درویش بود
کاش تا دل می گرفت و می شکست
عشق می آمد، کنارش می نشست
کاش با هر دل دلی پیوند داشت
هر نگاهی یک سبد لبخند داشت
کاشکی لبخندها پایان نداشت
سفره ها تشویش آب و نان نداشت
کاش می شد ناز را دزدید و برد
بوسه را با غنچه هایش چید و برد
کاش دیواری میان ما نبود
بلکه می شد آن طرف تر را سرود
برچسب:
1 نظر:
چه نگاه تیزی ! البته فقط تونستم عکس وسطی رو ببینم.ایام بکام و دماغتان چاق
ارسال یک نظر