جنایت با طعم تکنولوژی

اخبار رسیده در این چند روز و گذر در رسانه ها و استفاده از موتورهای جستجو ، حاکی از امری است کاملا عادی! احتمالا زنجان 25 روزی است که میزبان دستگاه یا دستگاه های نامرئی ِ ارسال پارازیت ِ ماهواره ای است. شنیده ها می گوید در این مدت افراد زیادی که در مرکز شهر ساکن هستند یا رفت و آمد ِشان زیاد است ، دچار سردردهای شدید می شوند و یکی از همکاران ِ ما نیز یحتمل به خاطر نوازش ِ آن دستگاه ها، مهمان بیمارستان بوده است. بگذریم از این که این پارازیت های قشنگ می تواند چه فجایعی را به بار آورد. عقیم نمودن انسانها نیز یکی دیگر از وظایف و الطاف آن دستگاه کوچولو است. گرچه نیت انجام این کار خیر است وهدف اش سعادت ما انسانها در آخرت و دنیاست ، اما فکر کرده اید اگر مادری بچه به دست برای خریدی چند ساعته به مرکز شهر بیاید ، ممکن است شب هنگام ، طفل اش از سر درد ِ خود تا صبح بنالد و زندگی را به کام مادر و پدرش تلخ کند؟ فکر کرده اید؟



این ها هم همان دستگاه های قشنگ و جمع و جور است به نام " صابرین" که هیچ شاخ و دمی هم ندارد ، دمتان گرم روی تکنولوژی سفید است.
برچسب: , , , ,
اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

درباره من

.
کاش می شد لحظه ای پرواز کرد حرفهای تازه را آغاز کرد کاش می شد خالی از تشویش بود برگ سبزی ، تحفه ی درویش بود کاش تا دل می گرفت و می شکست عشق می آمد، کنارش می نشست کاش با هر دل دلی پیوند داشت هر نگاهی یک سبد لبخند داشت کاشکی لبخندها پایان نداشت سفره ها تشویش آب و نان نداشت کاش می شد ناز را دزدید و برد بوسه را با غنچه هایش چید و برد کاش دیواری میان ما نبود بلکه می شد آن طرف تر را سرود
مشاهده نمایه کامل من

انباري وبلاگ